banafsheh1390

پيشگفتار:

انسان، اين جزء كوچك جهان هستي، تن بر بستر خاك دارد و جان در هواي پرواز به ملكوت اعلا. از آغاز، زيستگاهش را تنگ يافت و درخواستي فراتر از كيهان داشت.

نه در زيستگاهش آسوده بود و نه توان كوچ به جايگاهي برتر از خاك داشت. از يورش ددان، ترسان بود و از خشم طبيعت بيمناك. اما در دامان طبيعت آزاد بود و دشمن عيان. از ترس گرسنگي به انبان كردن آذوقه پرداخت و از بيم درندگان حصار ساخت. روستاها  شكل گرفت و قبيله ها تشكيل شد. و اين آغاز اسارت انسان بود در زنداني كه تمدنش مي ناميم و امروز در اوج پيشرفت و شكوفايي آن هستيم

نخست قبيله ها به غارت يكديگر پرداختند و كشتار جمعي همنوعان شروع شد. حكومتها شكل گرفتند، مانع يورش قبايل به يكديگر شدند. اما خود به تجاوزاتي گسترده تر پرداختند و خون ريزي ها بيشتر شد. هرچند بهانه ها متفاوت بود، اما انگيزه ها يكي بود، چپاول دارايي ها و بهره كشي از مغلوب. هرگاه مغلوب از پرداخت خراج باز مي ايستاد، به تيغ خشم غالب نزديكتر مي شد

اين سنت شوم در روند تاريخ بر انسان تحميل شد و آسايش و آرامش از زندگاني او رخت بر بست. روزي ديگر قدرتمند ضيعف شد و سرنوشتش از باجگير به خراج پرداز بدل گشت. نه قدرمتدان آرامش و امنيت داشتند نه مردم عادي به آسودگي زندگي سپري مي كردند. تمام اين نگون بختيها زاييده ي تفسير نادرست از تمدن و برداشت غير واقعي از قدرت و عدم شناخت انسان و توانايي ها و نياز هاي واقعي انسان است. اما توضيح و تشريح موارد ياد شده از حوصله ي اين نوشته ي كوتاه خارج است. 

هدف اين نوشته، اشاره اي كوتاه به تمدن و نقش آن در زندگي انسان و حقوق انسانها، مستقل از مليت، نژاد و اعتقادات مذهبي آنها است. در اينجا بدون در نظر داشتن حكومتي خاص و مستقل از هرگونه گرايش ايدئولوژيكي در يكطرف پديده اي به نام تمدن داريم و در طرف ديگر موجودي به نام انسان كه وارث، تداوم بخش و تكميل كننده ي آن است.  بايد ديد اين تمدن (بويژه بخش فناوري آن) چه حقوق و امكاناتي را از انسان امروزي و آيندگان سلب كرده و در قبال آن چه وظايفي دارد و چگونه بايد حقوق پايمال شده ي انسان را جبران كند.

 زمين از آن كيست؟

زمين و تمامي امكانات موجود در آن متعلق به همه موجودات اعم از جاندار و بيجان است. جانداران در بطن  طبيعت بيجان شكل مي گيرند و خود را مالك آن مي پندارند. هرچه را كه نياز و توان تصرف داشته باشند، از آن خود دانسته و به هر نحوي كه تشخيص دهند، مورد بهره برداري قرار مي دهند. جانداران از قوانين تنازع بقا تبعيت مي كنند كه خود ضامن تداوم بقا و تنظيم گونه هاي مختلف حيات است. 

اما در ميان جانداران انسان خود را تافته اي جدا بافته مي داند و با اتكا به كشفيات و فناوري خود، براي رفع نيازهايش هيچ مرزي را رعايت نمي كند. از استخراج معادن گرفته تا تخريب منابع طبيعي، نابودي جنگلها و صيد و شكار بي رويه حيوانات، همه و همه را حق مسلم خود مي پندارد. كوه ها را تخريب كرده و ساختمانهاي بزرگ مي سازد. مسير رودخانه را تغيير مي دهد يا در مقابل آنها موانعي ايجاد مي كند و درياچه هاي مصنوعي مي سازد و گاه زيستگاه برخي موجودات را نابود مي كند تا خود از امكانات بيشري برخوردار گردد